کد مطلب:28871 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:119
كمیل برای كمك به او همراه ششصد سوار حركت كرد. به عبد الرحمان رسیدند كه معن بن یزید سلمی هم همراهش بود. كمیل با آنان جنگید و فراری شان داد و سپاهشان را شكست داد و از شامیان بسیار كشت و دستور داد كه فراری را تعقیب نكنند و زخمی را نكشند. از یاران كمیل نیز دو نفر كشته شدند. خبر پیروزی را به علی علیه السلام نوشت. علی علیه السلام هم به او پاداش خوبی داد و پاسخی نیكو نوشت و از او راضی شد، در حالی كه قبلاً از او ناراحت بود.... شبیب بن عامر از نصیبین آمد و كمیل را دید كه با آن گروه جنگیده است. بر پیروزی تبریكش گفت و شامیان را تعقیب كرد، ولی به آنان نرسید. از فرات گذشت و سپاه خود را هر سو پراكنْد و بر شامیان شبیخون زد تا به بعلبك[2] رسید. معاویه حبیب بن مَسلَمه را در پی او روان كرد، ولی به او نرسید. شبیب بازگشت و بر اطراف رَقّه[3] شبیخون زد. هیچ هوادار عثمان را پیاده ندید، مگر آن كه [ به اسارت] به همراه آورد و هیچ اسب و سلاحی را نگذاشت، مگر آن كه به غنیمت گرفت و به نصیبین برگشت و به علی علیه السلام گزارش داد. علی علیه السلام به او نامه نوشت و از گرفتن اموال، بجز اسب و اسلحه ای كه با آن می جنگند، نهی كرد و فرمود: «رحمت خدا بر شبیب! شبیخون را دور ساخت و پیروزی را نزدیك كرد».[4].
2859. الكامل فی التاریخ - در رخدادهای سال 39 هجری -: و در این سال، معاویه، عبد الرحمان بن قباث بن اشیم را به سوی شهرهای جزیره فرستاد و شبیب بن عامر - جدّ كرمانی كه در خراسان بود - آن جا بود. شبیب در نَصیبین[1] بود. نامه ای به كُمیل بن زیاد كه در هِیْت بود، نوشت و خبر آنان را به او اطّلاع داد.